Tijdens de wereldtentoonstelling in 1958 kreeg het Spaanse paviljoen, beter gekend als het zeshoekige paviljoen, de gouden medaille van de Expo'58 alsook verschillende internationale nominaties omwille van zijn architectuur. Het gebouw was van de hand van de twee, toen nog jonge, architecten José Antonio Corrales Gutiérrez en Ramón Vázquez Molezún. Zij construeerden nadien nog verschillende gekende moderne gebouwen in Madrid.

De constructie van het gebouw was gebaseerd op een ingenieus modulair systeem van zeshoekige blokken die steunden op een centrale kolom, die gebruikt werd om het regenwater op te vangen. Deze blokken konden zowel horizontaal als vertikaal, onafhankelijk geplaatst worden naargelang de te gebruiken ruimte. Op deze manier kon men zich gemakkelijk aanpassen aan de verschillende niveaus van het terrein. Het systeem liet ook toe dat enkele bomen niet moesten verwijderd worden. Zij bevonden zich tijdens de Expo '58 in het interieur van het gebouw.

Het zeshoekige paviljoen vertegenwoordigt een van de beste gebouwen van de Spaanse architectuur uit de XX-ste eeuw en werd beloond met de beste prijs van de Expo '58.